Разликата и изборот помеѓу ентералната исхрана

1. Класификација на клиничка нутритивна поддршка
Ентералната исхрана (ЕН) е начин за обезбедување на хранливи материи потребни за метаболизмот и разни други хранливи материи преку гастроинтестиналниот тракт.
Парентералната исхрана (парентерална исхрана, ПН) е наменета за обезбедување исхрана од вена како нутритивна поддршка пред и по операцијата и кај критично болни пациенти. Целата исхрана обезбедена парентерално се нарекува целосна парентерална исхрана (ТПН).

2. Разликата помеѓу EN и PN
Разликата помеѓу EN и PN е:
2.1 EN се дополнува со орално или назално внесување во гастроинтестиналниот тракт за варење и апсорпција; парентералната исхрана се дополнува со интравенска инјекција и циркулација на крвта.
2.2 EN е релативно сеопфатен и избалансиран; хранливите материи дополнети со PN се релативно едноставни.
2.3 EN може да се користи долго време и континуирано; PN може да се користи само на одреден краток рок.
2.4 Долготрајната употреба на ЕН може да ја подобри гастроинтестиналната функција, да ја зајакне физичката кондиција и да подобри разни физиолошки функции; долготрајната употреба на ПН може да предизвика опаѓање на гастроинтестиналната функција и да предизвика разни физиолошки нарушувања.
2.5 Цената на EN е ниска; цената на PN е релативно висока.
2.6 EN има помалку компликации и е релативно безбеден; PN има релативно повеќе компликации.

3. избор на EN и PN
Изборот на EN, PN или комбинација од двете во голема мера е определен од гастроинтестиналната функција на пациентот и степенот на толеранција на снабдувањето со хранливи материи. Обично зависи од природата на болеста, состојбата на пациентот и проценката на лекарот што го води третманот. Доколку кардиопулмоналната функција на пациентот е нестабилна, поголемиот дел од гастроинтестиналната функција на апсорпција е изгубена или метаболизмот на исхраната е неурамнотежен и итно му е потребна компензација, треба да се избере PN.
Доколку гастроинтестиналниот тракт на пациентот е функционален или делумно функционален, треба да се избере безбеден и ефикасен ентерален начин на исхрана (EN). EN е физиолошки компатибилен начин на исхрана, кој не само што ги избегнува можните ризици од централна венска интубација, туку помага и во обновувањето на цревната функција. Неговите предности се едноставни, безбедни, економични и ефикасни, во согласност со физиолошките функции, а постојат многу различни ентерални нутритивни агенси.
Накратко, најважниот принцип за избор на EN и PN е строго да се контролираат индикациите за апликација, прецизно да се пресмета количината и времетраењето на нутритивната поддршка и разумно да се избере начинот на нутритивна поддршка.

4. Мерки на претпазливост за долгорочен пренос на PN во EN
Долгорочната периферна исхрана може да доведе до намалување на гастроинтестиналната функција. Затоа, преминот од парентерална исхрана на ентерална исхрана мора да се спроведува постепено и не може нагло да се прекине.
Кога пациентите со долготрајна ентерална исхрана (ПН) почнуваат да толерираат ЕН, прво се користи бавна инфузија со ниска концентрација на препарати за елементарна ентерална исхрана или неелементарни препарати за ентерална исхрана, се следи балансот на вода, електролити и внесот на хранливи материи, а потоа постепено се зголемува количината на инфузија во цревата и се намалува количината на инфузија со парентерална исхрана за иста мера, сè додека ентералната исхрана не може целосно да ги задоволи метаболичките потреби, а потоа парентералната исхрана може целосно да се прекине и да се премине на комплетна ентерална исхрана.